Από το 2011 η ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση αποφάσισε να απασχολεί παράνομα, χωρίς ασφάλιση, εργαζόμενους/ες στο πρόγραμμα Συνοδειών Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων.
Εξαρχής ως μόνος δυνατός τρόπος απασχόλησης τους παρουσιάστηκε ο «τίτλος κτήσης» (απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης).
Η εργοδοσία, σε μία προσπάθεια να συνεχίσει να αποκρύπτει το καθεστώς εξαρτημένης εργασίας και να αποφύγει τις υποχρεώσεις της ως εργοδότης έναντι των ασφαλιστικών φορέων, από τον Ιανουάριο του 2018, παρά τα ερωτήματα που είχαν υποβάλει οι εργαζόμενοι/ες στην οργάνωση, τους/τις απασχολούσε χωρίς την ανανέωση της υπάρχουσας σύμβασης, κάτι που αποτελεί πάγια τακτική της. Τον Μάρτιο του 2018, και ενώ εκκρεμούσε η πληρωμή από τις αρχές του χρόνου, ανακοινώθηκαν ξαφνικά μέσω mail αναδρομικές κρατήσεις υπέρ ΕΦΚΑ (της τάξης του 27%) από 1/1/2018, λόγω της επικείμενης ψήφισης του νόμου που αφορά ασφαλιστικές εισφορές για όσους αμείβονται με απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης.
Στην ίδια ανακοίνωση, οι συνοδοί κλήθηκαν να αποφασίσουν εντός μίας εβδομάδας αν θα προχωρήσουν σε εργασιακό καθεστώς Δελτίου Παροχής Υπηρεσιών (μπλοκάκι) ή αν θα αναγκάζονταν σε «παραίτηση», δηλαδή σε περίπτωση μη αποδοχής του νέου καθεστώτος δεν θα υπογραφόταν άλλη σύμβαση από τον Απρίλιο.
Μεγάλος αριθμός συνοδών επέλεξε τη διακοπή των συνοδειών μέχρι την αποσαφήνιση της νέας συνθήκης και διαμαρτυρόμενοι για την καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων.
Σε νέα ανακοίνωση η ΜΕΤΑδραση, ενημέρωσε πως επέλεξε την καταβολή των δεδουλευμένων Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2018 χωρίς την παρακράτηση εισφορών και δεσμεύτηκε προφορικά, όπως και γραπτά, αναγνωρίζοντας έμμεσα τις εργοδοτικές της υποχρεώσεις, να καλύψει, ως όφειλε, τις ασφαλιστικές εισφορές αναδρομικά.
Σε απάντηση όλων αυτών επισημαίνουμε σε όλους τους τόνους ότι:
α) Καλούμαστε να εργαστούμε ανασφάλιστοι, με συχνά ταξίδια και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας και μεγάλη πιθανότητα εργατικών ατυχημάτων, έχοντας υπό την ευθύνη μας ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες και μάλιστα με Εισαγγελική Παραγγελία. Αυτό δεν συμφέρει πάρα μόνο την εργοδοσία και την αποφυγή εργοδοτικών υποχρεώσεων.
και
β) Ο τρόπος της γνωστοποίησης του νέου καθεστώτος (μέσω ενός mail και δίνοντας ελάχιστο χρονικό περιθώριο απάντησης) και το αποτέλεσμα μιας τέτοιας απόφασης αντιτίθεται στις αρχές που θα περιμέναμε οτι διέπουν μια «ανθρωπιστική» Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που έχει ως στόχο την προστασία ευάλωτων κοινωνικών ομάδων όπως οι ασυνόδευτοι ανήλικοι. Η εργοδοσία αποφάσισε να απολύσει (μέσω εξαναγκασμού σε παραίτηση) εργαζόμενους/ες στα πλαίσια ενός έργου που η ίδια τόσο πολύ διατείνεται ότι πρωτοπορεί.
Το έργο των συνοδειών είναι τόσο επισφαλές, αλλά παράλληλα και τόσο σοβαρό, όπως και κάθε άλλη εργασία, όπου κανένα από τα δύο καθεστώτα ανασφάλιστης εργασίας δεν αποτελεί νόμιμη συνθήκη εργασίας,
Την ίδια πρακτική έχει ακολουθήσει συχνά, και με πλήθος προφάσεων, η εργοδοσία τόσο για τους συνοδούς, όσο και για τους διερμηνείς και για άλλους εργαζόμενους/ες. Όπως όλοι γνωρίζουμε άλλωστε, η ΜΕΤΑδραση πρόσφατα καταδικάστηκε τελεσίδικα από το Εφετείο για παραβίαση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας μετά από αγωγή που κατέθεσε διερμηνέας διεκδικώντας αναγνώριση εξαρτημένου εργασίας, τη μετατροπή των 16(!) συνεχόμενων συμβάσεών της σε αορίστου χρόνου και την ακύρωση της απόλυσής της, ως εκδικητικής και συνέπεια των προηγούμενων διεκδικήσεών της για ασφάλιση και έγκαιρη καταβολή δεδουλευμένων.
Ακόμα και αν η διοίκηση της εν λόγω ΜΚΟ ισχυρίζεται ότι κανένας άλλος εργαζόμενος δεν έχει παραπονεθεί για τις εργασιακές συνθήκες, τον Ιούλιο του 2018, κατατέθηκε αγωγή και από συνοδό που εργάστηκε στη ΜΕΤΑδραση συνεχόμενα από το 2013 καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες της ΜΚΟ, χωρίς ασφάλιση (με τίτλο κτήσης), διεκδικώντας αναγνώριση του εξαρτημένου της εργασίας.
Μπορεί η εργοδοσία να διατείνεται-σε μια σαφή προσπάθεια να μας διασπάσει και να διασκεδάσει τις εντυπωσεις- ότι οι διεκδικήσεις εναντίον της είναι μεμονωμένες και αποτέλεσμα εκδικητικότητας ή εμμονής, αλλά οι αγώνες αυτοί είναι κοινοί· δεν είναι προσωπικοί ή απομονωμένοι, αλλά συλλογικοί. Πρόεκυψαν από τα κοινά προβλήματα των εργαζομένων στη «ΜΕΤΑδραση» και είναι μέρος των κοινών μας διεκδικήσεων. Είναι κοινοί μας αγώνες και στεκόμαστε αλληλέγγυοι μέχρι τη δικαίωση των συναδέλφων/ισσων και τη συμμόρφωση της ΜΚΟ με τα δίκαια αιτήματά μας.
Επιλέγουμε να γνωστοποιήσουμε αυτή την κατάσταση:
Πρώτον για να έχουν γνώση οι νέοι/ες συνάδελφοι ότι έγιναν προσπάθειες να δημιουργηθούν ασφαλέστεροι εργασιακοί όροι, τους οποίους η οργάνωση απέρριψε. Μπορούν να διεκδικήσουν εργασιακό καθεστώς όχι με όρους ελεύθερου επαγγελματία, γιατί στην περίπτωση των συνοδειών το μέρος, ο χρόνος και η αποστολή ορίζονται από την οργάνωση, γεγονός που υποδεικνύει την εξαρτημένη σχέση της εργασίας. Η εργοδοσία οφείλει να καλύπτει ασφαλιστικά τους συνοδούς και να προσφέρει την κατάλληλη εργασιακή συνθήκη. Είμαστε διατεθειμένοι να βρεθούμε στο πλευρό τους.
Δεύτερον να αναδειχθεί ακόμα μια εργασιακή παρατυπία στον χώρο των ΜΚΟ. Δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που -εν μέσω των επιφάσεων των εργοδοτών σχετικά με την ανθρωπιστική βοήθεια και το τεράστιο κοινωνικό έργο που διαφημίζουν – υφίστανται καθημερινά πολύ άσχημους όρους εργασίας, που είναι επιβλαβείς τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες τις οποίες καλούνται να προστατεύσουν καθημερινά.
Είμαστε εργαζόμενοι/ες και όχι «συνεργάτες» των ΜΚΟ και έτσι κάθε τέτοιου είδους πρακτική θα μας βρίσκει απέναντί της και στο πλευρό όσων συναδέλφων/ισσών εργάζονται με το ίδιο καθεστώς και όσων αντιστέκονται για όλους και όλες μας στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
