Κείμενο από το σωματείο εργαζομένων στη ΜΚΟ άρσις για τις κοινωνικές επιπτώσεις του covid 19 και το προσφυγικό

Δυστοπία. Ένας θανατηφόρος ιός που κυκλοφορεί ανάμεσα μας. Ο ένας μπορεί να τον μεταδώσει στον άλλο. Όλοι πρέπει να «μείνουμε στα σπίτια μας» και να «είμαστε υπεύθυνοι». Όλο αυτό ύστερα από ένα κλίμα όπου η ακροδεξιά κυβερνητική ατζέντα έχει ανοίξει και προσπαθεί να επιβληθεί με όλους τους τρόπους, με ΜΑΤ, εθνοφρουρές, ρατσιστική και, ναι, ναζιστικού τύπου, ρητορική από τα ΜΜΕ και τα κυβερνητικά στελέχη, ομάδες αυτόκλητων ακροδεξιών επιτίθενται σε αλληλέγγυους, πρόσφυγες και εργαζόμενους σε ΜΚΟ, ΜΑΤ στο Ρέθυμνο επιτίθενται σε αντιφασίστες, σχεδιασμοί για ξερονήσια, φυλακές.

Σε παγκόσμιο επίπεδο διανύουμε τη χειρότερη υγειονομική κρίση μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχοντας το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας που προκειμένου να μην διασαλευτεί η οικονομική ζωή, το κράτος δεν πήρε ουσιαστικά μέτρα για τη μη διασπορά του ιού με αποτέλεσμα καθημερινά να μετρούν εκατοντάδες νεκρούς. Αντίστοιχα η Ευρωπαϊκή Ένωση ως μια οικονομική και πολιτική ένωση που σύμφωνα με την κυρίαρχη προπαγάνδα προάγει την ειρήνη, τις αξίες, την ευημερία και την κοινωνική πρόοδο των πολιτών της, έχει αφήσει το σύστημα υγείας της γειτονικής χώρας να φτάσει στα όρια της κατάρρευσης δηλώνοντας ότι δεν έστειλαν γιατρούς μπροστά στον φόβο μετάδοσης του ιού!

Θετικό μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση είναι ότι οι εργαζόμενοι προχωρούν σε απεργίες για να σταματήσει η παραγωγική δραστηριότητα, διεκδικώντας ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Η διάλυση της δημόσιας υγείας τα προηγούμενα χρόνια, η συνεχής προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των νοσοκομείων, η μη παροχή γαντιών, μασκών στις καθαρίστριες, η αφαίρεση του ΑΜΚΑ από τους μετανάστες και αιτούντες άσυλο αναδεικνύει περισσότερο την ανάγκη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν την ασφάλεια της ζωής της δικής τους και των γύρων τους. O εκπρόσωπος του υπουργείου υγείας είπε ότι «ατομική ευθύνη είναι να συμπεριφέρεσαι σαν να έχεις ήδη τον ιό και φοβάσαι μήπως τον μεταδώσεις». Εκτός από μία τέτοια ενοχική ατομική ευθύνη, εμείς θα πούμε και πρέπει να του πούμε ότι:

Ατομική ευθύνη είναι και να διεκδικείς συλλογικά τα δικαιώματα σου.

Ατομική ευθύνη είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι το «μένω σπίτι» δεν μπορεί να ισχύσει για όλους και με ίσους όρους. Για κάποιους σημαίνει απολύσεις και ένα αβέβαιο μέλλον.

Ατομική ευθύνη είναι να αντιλαμβάνεσαι ότι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στοιβαγμένοι σε σκηνές και κοντέινερ, μέσα στην βροχή και στη λάσπη, οδηγούνται στο θάνατο όπως οι Εβραίοι μέσα στα βαγόνια για την Ανατολική Ευρώπη.Ο Υπουργός Μετανάστευσης σχεδόν γκεμπελικά απευθυνόμενους στους νησιώτες λέει «ή κέντρα κράτησης ή κορονοϊός». Ή συναινείτε να τους οδηγήσουμε στο θάνατο ή θα μπείτε όλοι σε καραντίνα. Αστυνομικός στην Αμυγδαλέζα, έναν επιπλέον κρούσμα του κορονοιού με κίνδυνο εξάπλωσης του ιού σε όλους τους κρατουμένους.

Ατομική ευθύνη είναι εκτός από το να μένεις σπίτι, είναι να απευθυνθείς στην κυβέρνηση και να απαιτήσεις ΑΜΕΣΑ: Μεταφορά άμεση και οργανωμένη των προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα, σε οργανωμένους άδειους χώρους είτε σε διαμερίσματα είτε σε μικρές μονάδες. Επίταξη ξενοδοχείων και στεγαστικών μονάδων. Προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία και στις δομές φιλοξενίας. Αντί το κράτος να φτιάχνει τα νέα κέντρα κράτησης στις Σέρρες και στη Μαλακάσα, να φτιάξει νοσοκομεία. Αντί να προσλαμβάνει αστυνομικούς να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές.

Δυστυχώς δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει πια την εξόντωση των προσφύγων. Ο ιός είναι μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να μείνουμε όλοι σπίτια μας και να αφήσει στο έλεος του καιρού, της Μόριας, των καμπ και του ιού τους πρόσφυγες. Η δημόσια υγεία είναι αγαθό και υποχρέωση του Κράτους. Η ατομική δική μας ευθύνη είναι να μην τους αφήσουμε. Να μην γίνουμε μάρτυρες μιας σχεδιασμένης εξόντωσης. Ατομική ευθύνη είναι να διεκδικείς να μην περάσει το βάρος της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης για άλλη μια φορά στις πλάτες των εργαζομένων, είτε με χιλιάδες εργαζόμενους να μολύνονται στο χώρο δουλειάς μέσα από ανασφαλείς συνθήκες είτε να απολύονται καθώς χιλιάδες επιχειρήσεις οδηγούνται σε αναστολή των δραστηριοτήτων τους ή σε κλείσιμο.