Να κάνουμε το επόμενο βήμα όλοι και όλες μαζί!
Από τον Φεβρουάριο του 2018, πολλοί/ες εργαζόμενοι/ες της Άρσις αρχίσαμε να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας σχετικά με το νέο διοικητικό μοντέλο της οργάνωσης και τις συνθήκες στο χώρο δουλειάς μας και συνειδητοποιήσαμε ότι η προάσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων περνάει μέσα από τη συλλογική διεκδίκηση, τη συναδελφική αλληλεγγύη και την οργάνωση των αγώνων από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες. Για αυτόν το λόγο, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην ίδρυση επιχειρησιακού Σωματείου για όλους/ες τους/τις εργαζόμενους/ες της Άρσις πανελλαδικά, καταθέτοντας στις αρχές Μαΐου τη σχετική αίτηση και το Καταστατικό στο Ειρηνοδικείο Αθηνών.
Τους μήνες που ακολούθησαν, και με μόλις την κατάθεση του καταστατικού, άρχισε ένας αγώνας με πρώτη αιχμή την στήριξη των εργαζομένων που ήταν σε επίσχεση εργασίας στους Ξενώνες Ασυνόδευτων Ανηλίκων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια δώσαμε έναν μεγάλο και αποφασιστικό αγώνα ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία της Διοίκησης, η οποία προχώρησε σε δύο εκδικητικές απολύσεις συναδέλφων από το Safe Zone Σχιστού, μελών του υπό σύσταση Σωματείου μας. Η μαζική συμμετοχή στις διαδικασίες και τις δράσεις του Σωματείου, οι διαρκείς κινητοποιήσεις και η επιμονή στην ανάκληση των απολύσεων, που αναγκαστικά μας έφερε σε σύγκρουση με τη Διοίκηση, ήταν παράγοντες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο ώστε ο αγώνας αυτός να λήξει νικηφόρα. Το Σωματείο – έστω και υπό σύσταση – λειτούργησε ως «ασπίδα προστασίας» όχι μόνο για τους απολυμένους συναδέλφους αλλά για τον καθένα και καθεμία που ήθελε να γίνει κομμάτι αυτού του αγώνα και να διεκδικήσει τα αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα.
Με καθυστέρηση 5 μηνών, ενώ συνήθως η διαδικασία αυτή διαρκεί λίγες εβδομάδες, τον Οκτώβριο το Ειρηνοδικείο εξέδωσε απορριπτική διάταξη, μη εγκρίνοντας το κατατεθέν Καταστατικό. Παρακάμπτοντας τους τυπικούς λόγους απόρριψης που είναι οριακά αστείοι (άλλωστε η Ειρηνοδίκης θα μπορούσε να έχει ζητήσει διορθώσεις, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις), ιδιαίτερη σημασία έχει ο βασικός λόγος απόρριψης που αφορά το άρθρο του Καταστατικού που προέβλεπε τη μη εγγραφή/διαγραφή από το σωματείο όσων διακινούν και εκφράζουν ρατσιστικές και φασιστικές ιδέες ή προβαίνουν σε αντίστοιχες πρακτικές. Με λίγα λόγια, η Ειρηνοδίκης, με ένα εξόφθαλμα πολιτικό σκεπτικό, κρίνει ότι και οι φασίστες και οι ρατσιστές έχουν δικαίωμα στον συνδικαλισμό! Τέτοιες αποφάσεις, όταν ταυτόχρονα άλλα σωματεία, «μόνο για Έλληνες», εγκρίνονται μέσα σε λίγα 24ωρα, δείχνουν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά του δικαστικού μηχανισμού που δεν χάνει ευκαιρία να δείξει το συντηρητικό και αντεργατικό του πρόσωπο. Όσοι είναι φορείς ρατσιστικών και φασιστικών απόψεων και πρακτικών, όχι μόνο δεν έχουν θέση στους αγώνες και στο Σωματείο, αλλά θεωρούμε παράλογο να εργάζονται σε θέσεις που αφορούν μετανάστες/πρόσφυγες και ευάλωτους πληθυσμούς.
Όσα πετύχαμε έως τώρα αποτελούν κατάκτηση για όλους και όλες.
Συνεχίζουμε συλλογικά και οργανωμένα!
Η απόρριψη του Καταστατικού σίγουρα δημιουργεί πρακτικά προβλήματα στη λειτουργία και μεταθέτει χρονικά την τυπική αναγνώριση του Σωματείου. Ωστόσο, είμαστε αποφασισμένοι/ες να μην αφήσουμε την παρακαταθήκη που εμείς δημιουργήσαμε να πάει χαμένη. Η ανάκληση των απολύσεων ήρθε μέσα σε ένα τοπίο που δυστυχώς σπάνια οι εργατικοί αγώνες κερδίζουν. Κι όμως, εμείς τα καταφέραμε με ενότητα, μαχητικότητα και οργάνωση του αγώνα από τα κάτω! Σήμερα που όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι συνδικαλίζονται, τα εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται και η εργοδοτική τρομοκρατία γίνεται καθημερινότητα, επιλέγουμε να ιδρύσουμε Σωματείο για να οργανώσουμε από καλύτερη θέση τους αγώνες που έρχονται, να υπερασπιστούμε τις συνθήκες δουλειάς και την αξιοπρέπειά μας. Ένα Σωματείο από μας για εμάς, με δημοκρατικές, ανοιχτές διαδικασίες, με κέντρο λήψης αποφάσεων τη Γενική Συνέλευση, χωρίς «επαγγελματίες συνδικαλιστές», σε σύγκρουση με όσες επιλογές της Διοίκησης καταστρατηγούν τα δικαιώματά μας και μας θέλουν ευέλικτους/ες και αναλώσιμους/ες.
Ο αγώνας του καλοκαιριού δεν έφερε μόνο την επαναπρόσληψη του συναδέλφου Α.Γ. και την πλήρη αποζημίωση του Θ.Λ. Το σημαντικότερο είναι ότι αναγνωρίστηκε η κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών και ότι η συνεχής ανανέωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου είναι παράνομη. Ανοίγει έτσι για όλους και όλες μας ο δρόμος για την υπογραφή συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου. Αυτή η διεκδίκηση δεν μπορεί παρά να κερδηθεί μόνο συλλογικά! Από την άλλη, μαζί με το νέο διοικητικό μοντέλο της Άρσις, έρχεται ένα σύστημα αξιολόγησης/απόδοσης των εργαζόμενων, το οποίο είναι δεδομένο ότι θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο απολύσεων. Παράλληλα, η εργασία μας εντατικοποιείται, με αποκορύφωμα τις συνθήκες εργασίας που βιώνουν οι συνάδελφοι των Safe Zones και του Ξενώνα στα Εξάρχεια. Το επόμενο διάστημα κατ’ εντολή των χρηματοδοτών έρχονται περικοπές σε θέσεις εργασίας, ενώ προγράμματα συρρικνώνονται ή περνάνε σε άλλους χρηματοδότες με εντελώς ασαφή εικόνα ως προς τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς και το είδος των συμβάσεων. Άλλωστε αυτή είναι η κυρίαρχη εικόνα σε όλο τον κλάδο των ΜΚΟ, όπου έχουν ήδη αρχίσει να εξαπολύονται σχετικές απειλές για μαζικές απολύσεις σε διαφορετικούς εργασιακούς χώρους, με τις διοικήσεις να αντλούν τις χειρότερες εργοδοτικές πρακτικές από το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο.
Για όλα τα παραπάνω, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η ίδρυση «Σωματείου Εργαζομένων στη ΜΚΟ Άρσις» είναι το δικό μας μέσο για να απαντήσουμε σε όσα έρχονται. Θέλουμε το Σωματείο να γίνει ο χώρος που θα ανταλλάσσουμε εμπειρίες και πρακτικές από όλες τις Δομές της Άρσις πανελλαδικά, θα σχεδιάζουμε δράσεις από κοινού, θα συζητάμε για το αντικείμενο και την ποιότητα της εργασίας μας, θα συνδιαμορφώνουμε και θα συντονίζουμε τις δράσεις μας με τους/τις εργαζόμενους/ες όλου του κλάδου των ΜΚΟ. Σε αυτή τη διαδικασία, κάθε εργαζόμενος και εργαζόμενη της Άρσις έχει πολλά να προσφέρει!
Καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση – ενημέρωση την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018, στις 6 μ.μ., Κτίριο Γκίνη – Πολυτεχνείο για
• Τους αγώνες τις εργασιακές εξελίξεις στην Άρσις και σε όλες τις ΜΚΟ
• την ίδρυση του Σωματείου και την εκ νέου κατάθεση του Καταστατικού
