Sep 24 2020

Κέιμενο αλληλεγγύης στο δικαστικό αγώνα της Ήβη Καΐσερλη

Στις 10 Ιουνίου του 2016 η διεμφυλική αγωνίστρια για τα δικαιώματα της LGBTQIA+ κοινότητας και των σεξεργατών-τριων, Ήβη Καΐσερλη, δέχτηκε σεξιστική-δολοφονική επίθεση από δύο άνδρες που θέλανε να την αποκλείσουν από το δημόσιο χώρο λόγω της ταυτότητας φύλου της. Μετά τον άγριο ξυλοδαρμό της, οι δράστες ταυτοποιήθηκαν με αποτέλεσμα την αυτεπάγγελτη δίωξη τους. Αν και η επίθεση είχε πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά διάκρισης και κατά συνέπεια υπάγεται στον αντιρατσιστικό νόμο, εντούτοις στη δικογραφία δεν έχει αποτυπωθεί κανένα τέτοιο κίνητρο για τους δράστες και τελικά η κατηγορία με την οποία παραπέμφθηκαν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χανίων είναι «απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη από κοινού».

Η πρωτοφανής στρατιωτικοποίηση του αστικού χώρου, η καταστολή των εργατικών και των κοινωνικών αγώνων, η απομόνωση των μεταναστών σε κλειστά κέντρα κράτησης, οι εξώσεις των αναγνωρισμένων προσφύγων από τα διαμερίσματα , η εξαθλίωση των τοξικοεξαρτημένων λόγω της οικονομικής κρίσης καθώς και η αναπαραγωγή του κοινωνικού κανιβαλισμού όπως είδαμε να συμβαίνει επανειλημμένα με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, τον Ζακ Κωστόπουλο, την Ε. Τοπελούδη, την Ήβη Καΐσερλη και τις οροθετικές γυναίκες που πήγαν να «διαλύσουν την ασφάλεια της αγίας ελληνικής οικογένειας» αποτελούν όψεις της καπιταλιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Για τo σωματείο εργαζόμενων στη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ ο αγώνας ενάντια στους έμφυλους διαχωρισμούς, τον σεξισμό και την ομοφοβία, είναι αλληλένδετος με τις εργατικές μας διεκδικήσεις και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των χειραφετητικών μας αγώνων. Για τον λόγο αυτό εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στο δικαστικό αγώνα της Ήβη Καΐσερλη.

Sep 02 2020

Κανένας κρατικός και εργοδοτικός εκφοβισμός δεν θα περάσει!

Ως επιχειρησιακό Σωματείο Εργαζομένων στη μκο άρσις, καταγγέλλουμε την στάση της αστυνομίας καθώς και τη διοίκησης της μκο ΑΡΣΙΣ.

Τη Δευτέρα 31/08/2020, το σωματείο μας είχε προκηρύξει στάση εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας για τις απολύσεις συναδέλφων και μελών του σωματείου στα κεντρικά γραφεία της μκο ΑΡΣΙΣ στην οδό Μαυροματαίων, στο ωράριο 10:00-13:00. Περίπου 8:30πμ, περιπολικό της αστυνομίας στάθμευσε ακριβώς στην είσοδο του προαυλίου και στην είσοδο της πολυκατοικίας αστυνομικοί ρωτούσαν όσους προσπαθήσουν να μπουν για δουλειά, που πηγαίνουν και αν θα συμμετάσχουν στη συγκέντρωση.

Το μόνο που έκανε η διοίκηση είναι μας ρωτήσει τηλεφωνικά εάν φωνάξαμε εμείς την αστυνομία, καθώς κατά τα λεγόμενα της το σωματείο έκανε αίτημα για συγκέντρωση(!!!).

Προφανώς και πρόκειται από τη μία, για μια απέλπιδα προσπάθεια της διοίκησης να ρίξει στάχτη στα μάτια των συναδέλφων/ισσών μας και να πλήξει την συνδικαλιστική και πολιτική αξιοπρέπεια του σωματείου μας, δηλαδή, ότι δήθεν εμείς ως σωματείο (για λόγους που δεν καταλαβαίνει κανείς), μιλήσαμε με την ΓΑΔΑ και προσκαλέσαμε την αστυνομία στην συγκέντρωση που εμείς διοργανώσαμε, και μάλιστα 8:30πμ, ενώ η συγκέντρωση ήταν προγραμματισμένη για 10:00πμ. Και από την άλλη, προσπαθεί να πάει την κουβέντα αλλού σε σχέση με τις απολύσεις και τις περικοπές μισθών, την ώρα που όχι απλά δεν έρχεται σε συνάντηση με τους εκπροσώπους του σωματείου, αλλά δεν απαντάει καν στα αιτήματα μας, μάλλον λόγω καλοκαιρινών λουτρών, σε αντίθεση με τις απολύσεις που ανακοινώθηκαν 14/8.

Τέτοια παραμύθια χωρίς δράκους δεν πείθουν κανέναν και καμία μας και, όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα, σε συγκεντρώσεις του σωματείου μας, αστυνομικές δυνάμεις έχουν έρθει πολλές φορές, καλεσμένοι από γνωστούς αυλικούς της διοίκησης ή ακάλεστοι, αλλά ήταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίσαμε face control μέσα στην είσοδο και φιλικές ερωτήσεις. Ο μόνος που θα μπορούσε να ζητήσει την παρουσία της αστυνομίας, η οποία παρεμπιπτόντως βρισκόταν σε μη δημόσιο χώρο, θα ήταν κάποιος εκπρόσωπος της ΑΡΣΙΣ αλλά όπως είπαμε και παραπάνω όλα είναι προσχηματικά…

Όλες αυτές οι τακτικές, από την μια δηλαδή εργασιακή ανασφάλεια, εργασιακός εκφοβισμός και απολύσεις και από την άλλη περιορισμός κοινωνικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών δεν μας λυγίζουν. Το κράτος και τα αφεντικά πάνε χέρι-χέρι από τα προγράμματα real estate, δήθεν για το καλό τον προσφύγων μέχρι τους αντεργατικούς και αντισυνδικαλιστικούς νόμους. Εμείς από την πλευρά μας θα πηγαίνουμε πλάι–πλάι με όλους όσους αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες εργασίας, ζωής και αξιοπρέπειας.

🔥ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΗ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ.

🔥ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ.

🔥Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Aug 31 2020

Ενημέρωση απο τη στάση εργασίας και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 31/8

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΗ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε σήμερα 31/8/2020 στα κεντρικά γραφεία της ΜΚΟ – Από τις πρωινές ώρες υπήρξε προκλητική παρουσία της αστυνομίας στην είσοδο των γραφείων, η οποία μετά από παρέμβαση από το Σωματείο Εργαζομένων στη μκο άρσις απομακρύνθηκε.

ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ.

Aug 27 2020

Τα ανέστια υποκείμενα του προγράμματος ΕΣΤΙΑ ΙΙ // Παράσταση διαμαρτυρίας στα Κεντρικά γραφεία στις 31/8

ΤΑ ΑΝΕΣΤΙΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΣΤΙΑ ΙΙ  *ανέστιος/α: ο/η δίχως εστία

ΕΣΤΙΑ ΙΙ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ & ΣΤΕΓΑΣΗ

Πολύ καιρό τώρα παρακολουθούμε τον διάλογο ανάμεσα σε διεθνείς χρηματοδότες, κράτος και ΜΚΟ σε σχέση με την αξιοποίηση των παρεχόμενων κεφαλαίων (και) στον σχεδιασμό νέων προγραμμάτων στον τομέα του προσφυγικού. Η ιστορία είναι παλιά, αλλά επανέρχεται στο προσκήνιο με το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ ΙΙ. Για το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχουν ειπωθεί αρκετά τα οποία δεν θέλουμε να επαναλάβουμε. Είναι όμως χρήσιμο να ξέρουμε πως στο εν λόγω πρόγραμμα το δικαίωμα στην ασφαλή στέγαση αφορά ελάχιστες υπερ ευάλωτες περιπτώσεις και έχει έντονο το στοιχείο της προσωρινότητας, καθιστώντας εν τέλει το χαρακτηρισμό ‘ασφαλή΄ καθαρό ευφυολόγημα.

Ενώ η ευαλωτότητα (ως κατασκευασμένο κριτήριο και εργαλείο για την απόδοση ελάχιστων δικαιωμάτων στις μεταναστευτικές ομάδες) των πληθυσμών υπό μετακίνηση είναι θεωρούμε αυταπόδεικτη, εδώ διυλίζεται ακραία και φτάνει να αφορά ένα ελάχιστο ποσοστό ανθρώπων. Η εξασφάλιση αυτής της στέγης αφορά σε ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα και η πόρτα των επιβεβλημένων εξώσεων έχει ήδη ανοιχτεί, με τα ελάχιστα χρήματα που παίρνουν οι πρόσφυγες/ισσες να λειτουργούν ως μέσο εκβιασμού: ή φεύγεις από το σπίτι (όσο ευάλωτος κι αν είσαι καμία μόνιμη στέγη δεν μπορεί να σου παρασχεθεί) ή τα ελάχιστα αυτά χρήματα, που φτάνουν να καλύψουν μόνο υποτυπωδώς την αυτοσυντήρηση, θα κοπούν! Αυτή είναι η δυνατότητα στέγασης του προσφυγικού πληθυσμού, τον οποίο ο Μηταράκης εγκαλεί πως πρέπει μόνος του να στεγαστεί, να εκπαιδευτεί ώστε να εργαστεί για να μπορέσει να βιοποριστεί (και εννοούμε πρώτιστα να τραφεί!).

Το εν λόγω πρόγραμμα έρχεται, επιπρόσθετα, να αναδείξει τις αντιφατικές δηλώσεις των διαχειριστών του προσφυγικού. Αρχικά η μέριμνα για ύπαρξη ελάχιστων δικηγόρων καταδεικνύει πως δεν αποτελεί στόχο η συνηγορία και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ανθρώπων. Οι δικηγόροι θα υπάρχουν ουσιαστικά για να επιδίδουν χαρτιά εξώσεων. Το τόσο φιλόξενο αυτό πρόγραμμα καταργεί επίσης ΠΛΗΡΩΣ την ειδικότητα των εκπαιδευτικών. Θέλουμε να αυτοεξυπηρετείσαι (γιατί δεν εξασφαλίζουμε επαρκές προσωπικό στο να σε βοηθάει σε αυτό), να τα φέρνεις εις πέρας με την γραφειοκρατία του ελληνικού δημοσίου, να εργάζεσαι και όλα αυτά…. δίχως να έχεις μάθει καν την γλώσσα, φαίνεται να λένε οι ειδήμονες στους/ις πρόσφυγες/ισσες μέσα από τις επιλογές στελέχωσης του συγκεκριμένου προγράμματος. Το ότι ένταξη δίχως εκπαίδευση δεν νοείται, μπορεί να είναι αυτονόητο αλλά δεν συμπεριλαμβάνεται στον συνολικό σχεδιασμό. Άλλωστε δεν θα μπορούσε: η πραγματική ένταξη δεν είναι ούτε επιθυμία ούτε στόχος των κεντρικών πολιτικών επιλογών.

Την ρατσιστική λογική και την προχειρότητα από την πλευρά του κράτους στην διαχείριση του προσφυγικού την ξέραμε και την κοντράρουμε χρόνια. Οι ΜΚΟ όμως που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως ‘θεματοφύλακες των δικαιωμάτων’ αυτών των πληθυσμών πώς και με ποιους όρους συναίνεσαν στην συνεργασία τους με το ΕΣΤΙΑ ΙΙ;

ΕΣΤΙΑ ΙΙ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝ@ & ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ:

Το ΕΣΤΙΑ ΙΙ καθιστά τον υπό μετακίνηση κόσμο πιο εκτεθειμένο από ποτέ, περισσότερο…ανέστιο. Παράλληλα ανέστια είναι και τα υποκείμενα που εργάζονται στο πεδίο. Στην δική μας περίπτωση, στην ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ (αν και είμαστε σίγουροι/ες πως θα ακολουθήσουν και άλλες ανάλογες δυσάρεστες εξελίξεις) η εργασιακή ανεστιότητα του ΕΣΤΙΑ ΙΙ αφορά αρχικά 13 αιφνίδιες απολύσεις στα μέσα του Αυγούστου. Δίχως μέριμνα, δίχως προειδοποίηση. Δίχως κανέναν σεβασμό του εργατικού δικαίου: όλοι/ες οι εργαζόμενοι/ες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (και αυτό φαίνεται έμπρακτα καθώς η ανάγκη των υπηρεσιών που προσφέρουν παραμένει εντονότατη ενώ οι ίδιοι/ες απολύονται) και όμως καμία αναφορά σε αποζημίωση δεν έγινε στην επίσημη επιστολή απόλυσης που…μοιράστηκε μαζικά. Ενώ η ΑΡΣΙΣ ήταν πολλούς μήνες σε διάλογο για το αν θα προχωρήσει και πώς στη συνεργασία με το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ ΙΙ και γνώριζε τις ειδικότητες που θα περικοπούν και κατά πόσο, δεν έκανε καμία προστατευτική κίνηση προς τους/ις εργαζόμενους/ες. Ούτε για να εξασφαλίσει ότι όσοι/ες μένουν ακάλυπτοι/ες από το νέο πρόγραμμα θα έχουν εργασία, ούτε για να συνεχίσουν οι εξυπηρετούμενοι/ες (στο βωμό και στο όνομα των οποίων κλείνονται όλες οι συνεργασίες και ‘παίρνονται’ όλα τα προγράμματα, άρα για να είμαστε σαφείς και τα χρήματα που την συντηρούν) να λαμβάνουν τις περικομμένες υπηρεσίες. Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι πως από τις θέσεις εργασίας που βρέθηκαν εν κινδύνω, οι ανώτερες διοικητικές καλύφθηκαν. Η εργασιακή ανασφάλεια δεν είναι οριζόντια, αντίθετα αφορά τους/ις εργαζόμενους/ες του πεδίου.

Σαν Σωματείο Εργαζομένων στην ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι των ΜΚΟ δεν είναι ούτε συνεργάτες/ιδες των διοικήσεων, ούτε συνδιαχειριστές/τριες στα προγράμματα που συμφωνούνται κάθε φορά. Αντίθετα είναι εκείνοι/ες που έμπρακτα και καθημερινά εργάζονται με τους -συνεχώς υπό εκδίωξη και ανασφάλεια- ανθρώπους μεταναστευτικού και προσφυγικού υπόβαθρου. Και το κάνουν αυτό δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό, υπακούοντας σε έναν αξιακό κώδικα ηθικής που ουδεμία σχέση έχει με τις εργαλειακές λογικές των ΜΚΟ για τον προσφυγικό πληθυσμό. Για τις διοικήσεις ίσως να είναι νούμερα, στατιστικές και γραφήματα σε συναντήσεις κλεισίματος συμφωνιών. Για εμάς ως εργαζόμενους/ες που ζούμε επίσης ανασφαλώς, με τον φόβο της απόλυσης ανά 2,3, 6 μήνες, είναι οι μαθητές/τριες μας, είναι άτομα με τα οποία συνοδοιπορούμε στην υπόθεση τους συχνά για πολύ μεγάλα διαστήματα, είναι άνθρωποι με όνομα και υπόσταση.

Θα σταθούμε λοιπόν ενάντιοι/ες στην υποβάθμιση της ζωής των προσφύγων/ισσών για μία ακόμη φορά. Θα αγωνιστούμε επίσης αυτονόητα για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων μας. Είτε ως εργαζόμενοι/ες, είτε ως εξυπηρετούμενοι/ες ζούμε μαζί και παλεύουμε μαζί για τις πλευρές ενός ίδιου νομίσματος.

Ως Σωματείο θα υπερασπιστούμε με κάθε μέσο το δικαίωμα στην σταθερή και αξιοπρεπή εργασία. Προσπαθώντας να διασφαλίσουμε τη βασική, πρωτογενή ανάγκη της εργασίας αλλά και την παροχή των καλύτερων δυνατών υπηρεσιών στους/τις πρόσφυγες/ισσες και τους/τις μετανάστες/τριες.

Καλούμε όλους και όλες τους εργαζόμενους/ες να προασπίσουμε συλλογικά τα εργασιακά μας δικαιώματα. Σε μία πρώτη απάντηση στις απολύσεις καλούμε σε πανελλαδική στάση εργασίας στην ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ την Δευτέρα 31/8/2020 και σε παράσταση διαμαρτυρίας στα Κεντρικά Γραφεία της Αρσις (Μαυρομματαίων 43) σε ώρες 10:00-13:00.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗ

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΣΤΕΓΑΣΗ, ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ

Jun 22 2020

Το Σωματείο Εργαζομένων στη μκο Άρσις συμμετέχει και καλεί στην εργατική διαδήλωση αντίστασης και διεκδίκησης 23/06 στις 19:00 Χαυτεία

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ σε μια σειρά αντεργατικά μέτρα που εξαγγέλλονται και μπαίνουν σε ισχύ, με τα οποία οι εργοδότες και η κυβέρνηση προχωρούν αποφασιστικά να φορτώσουν την κρίση του κορονοϊού στις πλάτες των εργαζομένων.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

Δεν θα πληρώσουμε οι εργαζόμενοι την κρίση του κορονοϊού.

Ο κόσμος της εργασίας μπορεί βασιζόμενος στις δικές του δυνάμεις να οργανώνει από τα κάτω τους αγώνες του και να αντιστέκεται αποτελεσματικά στις αντεργατικές επιθέσεις.

ΚΛΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

May 05 2020

Πανελλαδική 24ωρη απεργία στις 11 Μαρτίου 2020 ενάντια στο ν. 4636/2019

Ο Ν. 4636/2019 που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από 01/01/2020, καταπατά θεμελιώδη δικαιώματα των αιτούντων/αιτουσών άσυλο και περιορίζει δραματικά τόσο την πρόσβαση τους στις διαδικασίες ασύλου, όσο και τη διασφάλιση του ίδιου του δικαιώματος για διεθνή προστασία, που έχει θεσπιστεί με διεθνείς συμβάσεις. Συγκεκριμένα, η κύρια κατεύθυνση είναι η επίσπευση των διαδικασιών ασύλου με σύντμηση προθεσμιών, η απόρριψη με ταχείς διαδικασίες των αιτημάτων διεθνούς προστασίας μέσα από την κατάργηση ουσιαστικών διαδικαστικών εγγυήσεων, η κατάρτιση καταλόγου «ασφαλών χωρών καταγωγής» με στόχο την μαζική απόρριψη και την μη εξατομικευμένη κρίση επί των αιτημάτων, η στέρηση του δικαιώματος πραγματικής και αποτελεσματικής προσφυγής, η έκδοση και η εκτέλεση αποφάσεων επιστροφών, η παραβίαση της αρχής της μη επαναπροώθησης, ο περιορισμός της ελευθερίας και η συστηματική και πέραν του 18μηνου κράτηση των αιτούντων/σων άσυλο, ακόμα και για όσους/ες ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, η ίδρυση νέων κλειστών κέντρων κράτησης, η μεγαλύτερη εμπλοκή του αστυνομικού προσωπικού στις διαδικασίες ασύλου, η εισαγωγή της έννοιας της «συνεργασίας» του/ης αιτούντος/ούσας ως όρου για τη συνέχιση της εξέτασης του αιτήματος διεθνούς προστασίας με αποτέλεσμα οποιαδήποτε διαμαρτυρία για τις συνθήκες υποδοχής να θεωρείται λόγος απόρριψης του αιτήματος, ο περιορισμός στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας.

Στο σύνολο του ο ν. 4636/2019 εισάγει τιμωρητικές και θεσμικά ρατσιστικές διατάξεις που θέτουν εκτός διαδικασιών ασύλου ένα μεγάλο αριθμό δικαιούχων διεθνούς προστασίας. Με αυτό το νομοθέτημα ως εφαλτήριο, η κυβέρνηση κορυφώνει την πολιτική της αποτροπής της υποδοχής προσφύγων & μεταναστών στον Έβρο και τα νησιά κατά τις τελευταίες μέρες, μετά την εισβολή της Τουρκίας και τις πολεμικές συγκρούσεις στο Ιντλίμπ της Συρίας. Το έκτακτο ΚΥΣΕΑ αποφάσισε την 01/03/2020 να μην δέχεται η ελληνική Υπηρεσία Ασύλου νέες αιτήσεις ασύλου για ένα μήνα και να επαναπροωθούνται όσοι/ες επιχειρούν να εισέλθουν παράνομα. . Η νομοθεσία για τις διαδικασίες ασύλου πουθενά δεν θέτει ως προϋπόθεση την κατοχή ταξιδιωτικών εγγράφων για να υποβάλει κάποιος/α αίτημα ασύλου και η αναστολή της υποδοχής αιτούντων/σών άσυλο δεν έχει νομικό έρεισμα ούτε στην νομοθεσία της Ε.Ε. ούτε στο διεθνές δίκαιο.

Μετά από αυτές τις αλλαγές, οι εργαζόμενοι/ες της Υπηρεσίας Ασύλου ωθούνται σε μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς τους, ιδιαίτερα στα νησιά, που εδώ και χρόνια εργάζονται στο «κόκκινο». Με πολιτική εντολή κλήθηκαν να δίνουν προτεραιότητα στην καταγραφή & εξέταση όσων αιτούντων/σών άσυλο φτάνουν στην Ελλάδα από την 01/01/2020, αναβάλλοντας ήδη προγραμματισμένες ενέργειες όσων εισήλθαν έως και 31/12/2019, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αγανάκτηση των αιτούντων/σων στα νησιά. Σε αυτά τα πλαίσια προωθείται η αύξηση του αριθμού συνεντεύξεων στις υπηρεσίες ασύλου και η έκδοση σωρείας απορριπτικών αποφάσεων, χωρίς να δίδεται σημασία στην ποιότητα των διαδικασιών.

Η πρόσληψη κυρίως συμβασιούχων εργαζομένων ορισμένου χρόνου στην Υπηρεσία Ασύλου, οι οποίοι/ες αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των υπαλλήλων της, αναδεικνύει την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική περί «προσωρινότητας» του προσφυγικού που καθιστά τους/ις εργαζόμενους/ες αναλώσιμους/ες και υπό καθεστώς πίεσης συμμόρφωσης ενώ υφίστανται διακρίσεις σε πολλά επίπεδα σε σχέση με το μόνιμο προσωπικό. Οι εργαζόμενοι/ες στις Μ.Κ.Ο αντίστοιχα εργάζονται υπό καθεστώς επισφάλειας, υπογράφοντας επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και υπό το συνεχή φόβο απόλυσης, ενώ στην πράξη καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Σε μια περίοδο μάλιστα που απαιτείται ολοένα περισσότερο αυξημένη ανάγκη παροχής υπηρεσιών προς τους/ις αιτούντες /ες άσυλο λόγω του ν. 4636/2019, οι διοικήσεις των ΜΚΟ απειλούν τους/ις εργαζόμενους/εςτων ΜΚΟ με απολύσεις πανελλαδικά.

Οι εργαζόμενοι/ες συμβασιούχοι στην Υπηρεσία Ασύλου και οι εργαζόμενοι/ες στη Μ.Κ.Ο Άρσις, θεωρούμε ότι η υποδοχή και προστασία των αιτούντων/σων άσυλο και προσφύγων αντί να περιοριστεί πρέπει να ενισχυθεί και να επεκταθεί. Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά σε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για τους/ις εργαζόμενους/ες στην Υπηρεσία Ασύλου και συμβάσεις αορίστου χρόνου για τους/τις εργαζόμενους στις Μ.Κ.Ο..

Απέναντι στη ρατσιστική ρητορική που έχει κυριαρχήσει στο δημόσιο λόγο, οι εργαζόμενοι/ες στο πεδίο του προσφυγικού που γνωρίζουμε τις πραγματικές ανάγκες, συντονιζόμαστε ενάντια στο νόμο 4636/2019, υπερασπιζόμενοι/ες τα δικαιώματα των αιτούντων/σών άσυλο και προσφύγων. Άλλωστε οι ρατσιστικές επιθέσεις στους/ις αιτούντες/σες άσυλο και η επισφάλεια στους/ις εργαζόμενους/ες στο πεδίο του προσφυγικού αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αυτό επιβεβαιώνεται και από όλο το προηγούμενο διάστημα με κορύφωση τις τελευταίες ημέρες όπου ακροδεξιοί κάτοικοι νησιών στοχοποιούν και προπηλακίζουν εργαζόμενους/ες σε Μ.Κ.Ο. εργαζόμενοι που δουλεύουν σε ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ασφάλεια τους συνθήκες εξαιτίας αυτών των απειλών και επιθέσεων.

Το Σωματείο Εργαζομένων Συμβασιούχων στην Υπηρεσία Ασύλου και το Σωματείο Εργαζομένων στη μκο άρσις εξουσιοδοτημένοι αντίστοιχα από τις Γενικές Συνελεύσεις των μελών, προκηρύσσουμε συντονισμένα 24ωρη πανελλαδική απεργία στις 11 Μαρτίου 2020 ενάντια στο ν. 4636/2019.

Διαδηλώνουμε στις 11 Μαρτίου με συγκέντρωση στις 11 πμ στην πλατεία Συντάγματος (έναντι της Βουλής) και πραγματοποιούμε συλλαλητήριο με κατεύθυνση προς τη Γενική Γραμματεία Μεταναστευτικής Πολιτικής (Ευαγγελιστρίας 2).

Ήδη ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας και άλλα σωματεία εργαζομένων και κοινότητες μεταναστών. Απευθυνόμαστε για ενίσχυση της πρωτοβουλίας και του αγώνα μας ενάντια στο νέο νόμο σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις ομοσπονδίες στο χώρο της υγείας και της εκπαίδευσης, και τις συλλογικότητες προσφύγων ζητώντας την στήριξη τους.

🔥Απέναντι στις παραβιάσεις των δικαιωμάτων εργαζόμενων, αιτούντων/σών άσυλο και προσφύγων προτάσσουμε τις ανάγκες μας και τα δικαιώματα μας!

Apr 29 2020

1η Μάη 2020 συγκέντρωση στα Χαυτία. Οι αγώνες του χθες μας δείχνουν τον δρόμο για τους αγώνες του σήμερα

Το 1886 εργάτες στα εργοστάσια του Σικάγο ξεκίνησαν απεργία την 1η Μάη με βασικό τους αίτημα την καθιέρωση του 8ώρου και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τρείς ημέρες μετά πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία με την συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων κόσμου. Η αστυνομία προσπάθησε να διαλύσει βίαια την διαδήλωση, ξέσπασαν συγκρούσεις και αποτέλεσμα αυτών υπήρξε η δολοφονία δεκάδων απεργών. Η 1η Μαΐου αποτελεί ημέρα ορόσημο για τους εργατικούς αγώνες, και κάθε χρόνο μας θυμίζει πως οι διεκδικήσεις του χθες μας δείχνουν τον δρόμο για τις διεκδικήσεις του σήμερα. Για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που μας φέρανε αλλά και θα μας φέρνουν συνεχώς αντιμέτωπους με το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Η εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι συμβολική μέρα, ούτε και αφιερωμένη σε επετειακές εκδηλώσεις- είναι βαμμένη με αίμα εργατών/ριων που διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Μέρα χαραγμένη στην συλλογική μνήμη του εργατικού κινήματος.

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια τεράστια επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα όπου μόνο στόχο έχει την περαιτέρω υποβάθμιση της εργατικής μας δύναμης και κατά συνέπεια της ζωής μας. Παρόλα αυτά το κράτος βρίσκοντας για άλλη μια φορά μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία με αφορμή την πανδημία πήρε μέτρα ξανά προς όφελος των αφεντικών. Μαζικές απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία και μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση εργασίας και δυνατότητα επιστράτευσης απεργών είναι τα αποτελέσματα των παραπάνω. Παράλληλα περνάμε και σε ένα άλλο στάδιο ελέγχου και επιτήρησης που επιβάλλεται βίαια από τα πάνω, με αστυνομικούς καθημερινά να μας ελέγχουν για το που πάμε και αν τηρούμε τους κανόνες υγιεινής, μέχρι τις κάμερες πάνω από τα κεφάλια μας ενώ δουλεύουμε απ’ το σπίτι για να αποδείξουμε αν είμαστε παραγωγικοί/ες.

Για να μιλήσουμε όμως συγκεκριμένα και για την δική μας πραγματικότητα στην ΜΚΟ Άρσις ακόμα παραμένει αναπάντητο το αίτημα του σωματείου μας για συμβάσεις αορίστου χρόνου όπως και μια σειρά άλλων αιτημάτων και διαπιστώσεων που έχουν σταλεί και συζητηθεί με την διοίκηση. Η επισφάλεια έχει γίνει καθεστώς υπογράφοντας κάθε φορά ολιγόμηνες συμβάσεις και με πρόφαση την προσωρινή κατάσταση του προσφυγικού αλλά και την ύπαρξη χρηματοδότησης οι διοικήσεις των ΜΚΟ καταπατούν το εργατικό δίκαιο αρνούμενες να μας αναγνωρίσουν ως εργαζόμενους/ες που καλύπτουμε πάγιες και διαρκής ανάγκες. Συνεχώς βρισκόμαστε υπό την απειλής της απόλυσης. Οι συμβάσεις μας υπογράφονται πάντα τελευταία στιγμή θέτοντάς μας σε μία διαρκή ανασφάλεια, παρά τα μεγάλα χρονικά διαστήματα εργασίας μας, την ένταση αλλά και την ποιότητα του έργου μας. Ταυτόχρονα δομές στέγασης ανηλίκων παραμένουν υποστελεχωμένες με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε εντατικοποίηση της εργασίας, ενώ το τελευταίο μας αίτημα για μέσα ατομικής προστασίας αλλά και εργασία με προσωπικό ασφαλείας στις δομές καθυστέρησαν από την διοίκηση χωρίς να καλυφθούν μάλιστα και στο απόλυτο.

Ως εργαζόμενοι/ες στο προσφυγικό δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην περιθωριοποίηση, την αορατοποίηση και την εκμετάλλευση που βιώνουν οι μετανάστες/τριες στον ελλαδικό χώρο. Από την υποδοχή τους στα νησιά με μπουλούκια ρατσιστών να τους περιμένουν στις αποβάθρες με τις πλάτες της αστυνομίας, το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, τα γεμάτα με ανήλικους/ες αστυνομικά τμήματα, τα κλειστά κέντρα κράτησης στην ενδοχώρα, μέχρι το συνωστισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των νησιών και την αντιμετώπισή τους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα της ασφαλούς και αξιοπρεπούς διαβίωσης. Είναι οι αόρατοι αυτού του κόσμου, άνθρωποι χωρίς δικαιώματα και πρόσωπο, φθηνό εργατικό δυναμικό για τ’ αφεντικά και αποδιοπομπαίοι τράγοι με κάθε ευκαιρία για το κράτος (όπως το είδαμε εκ νέου την περίοδο της πανδημίας).

Για όλους τους παραπάνω λόγους η Εργατική Πρωτομαγιά γίνεται κάθε χρόνο πιο επίκαιρη από ποτέ. Παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για μετάθεση της ¨συμβολικής συνάθροισης της πρωτομαγιάς¨ – όπως χαρακτηριστικά είπε – εμείς δηλώνουμε πως θα παραβρεθούμε στον δρόμο μαζί με τα υπόλοιπα πρωτοβάθμια σωματεία για να υπερασπιστούμε την 1η Μάη ως αυτό ακριβώς που είναι: ημέρα αγώνα και διεκδικήσεων.

Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1Η ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10:30 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΧΑΥΤΕΙΑ, ΟΜΟΝΟΙΑ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ

Apr 27 2020

Κείμενο αλληλεγγύης για τον κρατούμενο απεργό πείνας Β. Δημάκη

Το Σωματείο Εργαζομένων στη μκο άρσις εκφράζει την αλληλεγγύη του στον κρατούμενο απεργό πείνας και από σήμερα δίψας Βασίλη Δημάκη που αντιμετωπίζει σοβαρό και άμεσο κίνδυνο για την ζωή του, καθώς η υγεία του είναι ήδη καταπονημένη. Συντασσόμαστε με το αίτημα του να επαναμεταχθεί στον κοιτώνα του στις φυλακές Κορυδαλλού.

Ο Βασίλης Δημάκης, κρατούμενος των φυλακών Κορυδαλλού, φοιτητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, βρίσκεται για δεύτερη φορά σε απεργία πείνας από την Τρίτη 21/04 έως την Κυριακή 26/4 και ξεκινά απεργία δίψας από την Δευτέρα 27/4. Για λόγους που δεν έχουν επίσημα εξηγηθεί, μετήχθη αιφνιδιαστικά από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Γρεβενών κατόπιν εισβολής αντρών των ΕΚΑΜ στο κελί του στις 16/4/2020. Κι αυτό παρά το ότι οι ανάγκες παρακολούθησης των μαθημάτων της σχολής του, δικαίωμα που κέρδισε με νικηφόρα απεργία πείνας και δίψας το 2018, επιτάσσουν και εκ του νόμου επιτρέπουν την έκτιση της ποινής του σε σωφρονιστικό κατάστημα στην Αθήνα.

Η διακοπή του εκπαιδευτικού δικαιώματος αφορά την εφαρμογή, μιας κατάστασης εξαίρεσης μέσα στις φυλακές από τους μηχανισμούς της δικαστικής εξουσίας. Με πρόφαση τον έλεγχο της πανδημίας γίνεται αναστολή του νόμου ώστε το κράτος να μπορεί να λειτουργεί εκδικητικά απέναντι σε όσους και όσες αντιστέκονται διεκδικώντας τα αυτονόητα. Παράλληλα στέλνει ένα μήνυμα τρόμου και στον υπόλοιπο πληθυσμό των φυλακών θέλοντας να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις.

Η μόνη εξήγηση για την μεταγωγή του Βασίλη Δημάκη είναι η συμμετοχή του στις ειρηνικές κινητοποιήσεις των κρατουμένων από 14/4/2020, με αίτημα τη λήψη μέτρων υγιεινής, ασφάλειας και αποσυμφόρησης των φυλακών σε συνθήκες πανδημίας. Ο Δημάκης θεωρήθηκε πρωτεργάτης και έτσι “πληρώνει” την δημόσια διατύπωση της άποψής του υπέρ της αποσυμφόρησης.

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής και η κυβέρνηση πρέπει να δράσουν άμεσα και χωρίς χρονοτριβή διατάσσοντας την επαναμεταγωγή, ειδάλλως φέρουν ακέραια την ευθύνη για ο,τι συμβεί. Αντί για εκδικητικότητα και φίμωση των κρατουμένων, η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να νομοθετήσει μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών.

🔥Άμεση επιστροφή του Βασίλη Δημάκη στις φυλακές Κορυδαλλού.

🔥Άμεσα μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών.

Apr 21 2020

Ψήφισμα συμπαράστασης του Σωματείου μας στον αγώνα των συμβασιούχων εργαζομένων της υπηρεσίας ασύλου

Εν μέσω πανδημίας και ενώ η Κυβέρνηση επικοινωνιακά και μόνο καλεί τον ιδιωτικό τομέα να μην προβεί σε απολύσεις, καμία δέσμευση δεν έχει αναλάβει απέναντι στους/ις συμβασιούχους υπαλλήλους του δημοσίου, των οποίων οι συμβάσεις εργασίας λήγουν τις επόμενες ημέρες. Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, επικαλούμενο αίολα «κωλύματα» σχετικά με την παράταση συμβάσεων εργασίας, έως σήμερα δεν έχει δώσει καμία απάντηση σε δεκάδες εργαζόμενους/ες της σειράς ΣΟΧ1/2017 της Υπηρεσίας Ασύλου, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν από τις 30/04/2020 και έπειτα. Την ίδια στιγμή, απαιτεί από τους/ις εργαζόμενους/ες αύξηση της παραγωγικότητας και εντατικοποίηση της εργασίας, προκειμένου να περιφέρει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αριθμούς αποδοτικότητας στο προσφυγικό ζήτημα.

Η τυχόν απόλυση των Συμβασιούχων της Υπηρεσίας Ασύλου και ειδικότερα εν μέσω πανδημίας θα αποτελέσει casus belli για όλους/ες τους/ις εργαζόμενους. Κι αυτό γιατί θα σημαίνει ότι το Υπουργείο εκμεταλλευόμενο την αναγκαστική ημιαδράνεια στην οποία έχει περιέλθει λόγω της πανδημίας το συνδικαλιστικό κίνημα, προμηνύει την αντεργατική της πολιτική εάν πετάξει τους/ις εργαζόμενους σε δρόμους όπου επικρατούν γενικευμένες συνθήκες ανασφάλειας και εκτεταμένης ανεργίας. Πέραν τούτου με χιλιάδες εκκρεμείς υποθέσεις ασύλου σε πρώτο βαθμό και χιλιάδες ανθρώπους που αναμένουν να καταγραφούν τα αιτήματά τους, η Υπηρεσία Ασύλου χρειάζεται όχι μόνο επιπλέον προσωπικό, αλλά και να συνεχίσει να αξιοποιεί το υπάρχον έμπειρο προσωπικό και την θεσμική του μνήμη.

Το Σωματείο Εργαζομένων Συμβασιούχων στην Υπηρεσία Ασύλου από ιδρύσεώς του βρίσκεται σε διαρκείς και επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση της ανανέωσης των εκάστοτε συμβάσεων στην κατεύθυνση της μονιμοποίησης, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού στην Υπηρεσία Ασύλου, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με ίσα εργασιακά δικαιώματα. Για μία ακόμη φορά προχωρά στη κήρυξη προειδοποιητικής Απεργίας την Πέμπτη 23 Απριλίου, με προεξαγγελία συνέχισης των κινητοποιήσεων στην περίπτωση που δε λάβει δέσμευση του Υπουργείου για την ανανέωση όλων ανεξαιρέτως των Συμβάσεων της ΣΟΧ 1/2017.

Στεκόμαστε στο πλάι των συμβασιούχων εργαζομένων της Υπηρεσίας Ασύλου, αλλά και σε κάθε συμβασιούχο με όποιο πρόγραμμα και αν εργάζεται, που κινδυνεύει με απόλυση. Στηρίζουμε τον αγώνα τους για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις τους και παλεύουμε μαζί τους.

Άμεση ανανέωση-παράταση των συμβάσεων εργασίας. Καμία απόλυση, ούτε τώρα ούτε μετά!

Να σταματήσει η πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας.

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/ους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να μπει τέλος στις ελαστικές σχέσεις εργασίας! Ίση αντιμετώπιση των εργαζομένων. Ίση αμοιβή για ίση εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.

Apr 06 2020

Ψήφισμα αλληλεγγύης του Σωματείου μας στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Υγεία στις 7 Απριλίου

Οι εργαζόμενοι στην Υγεία δίνουν μια μεγάλη μάχη για όλη την κοινωνία. Μέχρι τώρα έχουν ήδη ένα νεκρό υγειονομικό, περισσότεροι από 80 εργαζόμενοι της Υγείας ήδη νοσούν από τον ιό, πάνω από 400 είναι επίσημα σε καραντίνα και σχεδόν 3000 υγειονομικοί ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και παρόλα αυτά συνεχίζουν να δουλεύουν.

Η κυβέρνηση αντί να στηρίξει έμπρακτα τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και όλους τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, τους αντιμετωπίζει ως «αναλώσιμους». Αντί να επιτάξει τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια για τις ανάγκες πρόληψης και καταπολέμησης της πανδημίας δίνει τεράστια ποσά στους κλινικάρχες, και τους βαρόνους των ΜΜΕ. Αντί για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, συνεχίζει να κοροϊδεύει για τις «χιλιάδες προσλήψεις» που όχι μόνο δεν αρκούν αλλά μέχρι τώρα, ελάχιστοι έχουν προσληφθεί για να ενισχύσουν την δημόσια Υγεία.

Για να μην φτάσουμε στο σημείο, τα νοσοκομεία αντί να δίνουν βοήθεια στους ασθενείς από τον κοροναϊό να μετατρέπονται τα ίδια σε Υγειονομικές Βόμβες, ενώνουμε την φωνή μας μαζί με τις φωνές των χιλιάδων υγειονομικών στις 7 Απρίλη, στις κινητοποιήσεις που οργανώνουν και απαιτούμε:

• Μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών και λοιπών υγειονομικών.

• Πλήρης επίταξη χωρίς αποζημίωση, κλινών, κλινικών, κρεβατιών ΜΕΘ, εξοπλισμού εργαστηρίων και του προσωπικού του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης.

• Μέσα Ατομικής Προστασίας, γάντια μάσκες, στολές, για όλους τους υγειονομικούς.