Το Σωματείο Εργαζομένων στη μκο άρσις καλεί τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ να συμμετέχουν την Κυριακή 8 Μάρτη στο Συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Το 2019 για πρώτη φορά στις 8 Μάρτη έγινε απεργία με τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή του αγώνα με αιτήματα για δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς που θα λειτουργούν όλο το 24ωρο, ισότητα στους μισθούς και τις συντάξεις, ΚΑΠΗ και γηροκομεία σε κάθε γειτονιά, δημόσιες και δωρεάν δομές για οικογενειακό προγραμματισμό, δημόσιες και δωρεάν εκτρώσεις και αντισύλληψη.

Αυτή η ημέρα ήταν πάντοτε υπόθεση του εργατικού κινήματος, μιας και από τους αγώνες του προέκυψε αυτή η “επέτειος” στις αρχές του 20ού αιώνα. Η 8η Μάρτη είναι η μέρα που οι υφάντριες της Νέας Υόρκης το 1857 σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους. Οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες δουλειάς, ίσες αμοιβές με τους άνδρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η διαδήλωση πνίγηκε στο αίμα και αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών.

Η Ημέρα των Γυναικών μόνο “επετειακή” δεν είναι! Είναι μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, στην εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια. Η περσινή απεργία των γυναικών έβγαλε εκατομμύρια γυναικών στο δρόμο σε όλο τον πλανήτη.

Παρά τα μεγάλα λόγια για τις πολιτικές ισότητας στην ΕΕ, οι εργαζόμενες γυναίκες στην Ευρώπη πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους τους, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι πολύ μεγαλύτερα, ενώ οι γυναίκες αποτελούν κατά κύριο λόγω τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβομένων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζομένων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις εντείνει συνεχώς τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.

Η Ελλάδα πρωτοστατεί αρνητικά εμφανίζοντας τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας των φύλων στην Ε.Ε. Την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων, οι εργαζόμενες γυναίκες χτυπιούνται διπλά και τριπλά. Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε ο “δείκτης ισότητας των φύλων” που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών – μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2% και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50%, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%.

Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα. Μισθολογικές ανισότητες, ελαστικές μορφές εργασίας, απολύσεις εγκύων και νέων μητέρων, σεξιστικές συμπεριφορές και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, έμφυλες διακρίσεις αποτελούν την εργασιακή μας καθημερινότητα. Σήμερα οι γυναίκες αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50% της εργατικής τάξης, επιβαρύνονται όμως πολύ περισσότερο με την δουλειά στο σπίτι. Σε αυτή την εικόνα προστίθενται πάνω στις γυναίκες και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδικών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς κρατικής πολιτικής λιτότητας.

Η φετινή 8 Μάρτη έρχεται μέσα σε νέες προκλήσεις και επιθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στις γυναίκες και το εργατικό κίνημα συνολικά.

Η πρόσφατη επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση με τις αφίσες για τα “αγέννητα” παιδιά ξεσήκωσε τεράστια οργή. Επιστρατεύουν τον πιο χυδαίο σεξισμό, την προσπάθεια για πισωγύρισμα των γυναικών για να καλύψουν τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και τις απολύσεις των συμβασιούχων.

Η επιστροφή στις “παραδοσιακές αξίες” που θέλουν τη γυναίκα στο σπίτι να γεννάει και να μεγαλώνει παιδιά, να φροντίζει το σύζυγο και τους ηλικιωμένους είναι ο πιο φθηνός τρόπος αναπαραγωγής της εργατικής τάξης και είναι απαραίτητος μέσα στη μεγαλύτερη κρίση του συστήματος.

Χρειάζεται περισσό θράσος ακροδεξιές φωνές να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα αγέννητα παιδιά και ταυτόχρονα να πνίγουν προσφυγόπουλα στο Αιγαίο ή να τα αφήνουν να πεθαίνουν στις Μόριες από ασθένειες χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μετά το κόψιμο του ΑΜΚΑ.

Φέτος ακόμα πιο δυναμικά να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα των γυναικών μαζί και με τις προσφύγισσες στη Μόρια και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που διεκδικούν ελευθερία και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης! Είναι οι ίδιοι που κλείνουν παιδιατρικά νοσοκομεία, όπως έγινε με το παράρτημα του Αγλαϊα Κυριακού στην Καλλιθέα, την παιδοψυχιατρική στο Παίδων Πεντέλης, που κλείνουν παιδικούς σταθμούς, απολύουν αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Απειλούν με απολύσεις τους συμβασιούχους που στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες.

Καταργούν τις ΣΣΕ, τα σταθερά επιδόματα για τα παιδιά, κλείνουν τα ΚΑΠΗ, βάζουν στόχο να διαλύσουν το Βοήθεια στο Σπίτι, τα γηροκομεία.

Οι εργαζόμενες σε ΜΚΟ εργαζόμαστε σε συνθήκες πλήρους επισφάλειας υπογράφοντας επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπό το φόβο της απόλυσης και βρισκόμαστε σε διαρκή εργασιακή ομηρεία με ολοένα μεγαλύτερη παραβίαση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.

Όλες και όλοι εμείς, εργαζόμενες κι εργαζόμενοι, που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, προχωράμε σε συλλαλητήριο στις 8 του Μάρτη, Ημέρα της Γυναικών στις 12μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Εκείνη την ημέρα ξεσηκωνόμαστε και κατεβαίνουμε στον δρόμο ζητώντας:

Κατάργηση των ανισοτήτων και διακρίσεων στην εργασία!
Προστασία της μητρότητας, άδειες ανατροφής τέκνων!
Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους/ες!

Στις 19.2. 2020 εκδικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών η αγωγή του συναδέλφου Ν.Μ. και μέλους του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στη Μ.Κ.Ο Άρσις κατά της διοικήσεως της Άρσις σχετικά με την άδικη και καταχρηστική απόλυση του.

Ο συνάδελφος μας Ε.Μ. εργαζόταν ως φροντιστής στη δομή Accommodation και αποτελεί εκ των ιδρυτικών μελών του σωματείου μας. Από την αρχή της πρόσληψης τους και της προσπάθειας μας να συστήσουμε το σωματείο συμμετείχε σε μια σειρά αγώνες και δράσεις του σωματείου όπως στη στήριξη της επίσχεσης εργασίας των εργαζομένων στους ξενώνες ασυνόδευτων ανηλίκων, την ενεργή δράση ενάντια στις απολύσεις δύο συναδέλφων το καλοκαίρι του 2018. Συνεχίζει όμως και μετά την άδικη και εκδικητική απόλυση του να στηρίζει τους αγώνες του σωματείου και εκλέχθηκε στο Δ.Σ. του σωματείου μας.

Οι αγώνες των εργαζομένων στην Άρσις συνεχίζονται. Ήδη εδώ και παραπάνω από ένα μήνα οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις εξαιτίας της αιφνίδιας ανακοίνωσης απολύσεων έξι συναδέλφων/ισσων από το Κέντρο Υποστήριξης Νέων στην Κυψέλη «λόγω μείωσης της χρηματοδότησης». Η άρνηση των συναδέλφων/ισσων να υποκύψουν σε πιέσεις περί «συναπόφασης» του ποιος θα απολυθεί, έχει φτάσει στο σημείο να μιλάμε αυτή τη στιγμή για δύο παραιτήσεις, μεταβολή δύο συμβάσεων σε καθεστώς ημι-απασχόλησης, και ένα καθεστώς αγωνίας με παράταση μήνα μήνα της απόλυσης της μίας συναδέλφισσας.

Ο σύντροφος, συνάδελφος Ν.Μ βρίσκεται μαζί μας στη διεκδίκηση σταθερών εργασιακών σχέσεων, συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου για όλους/ες, ενάντια σε περικοπές και απολύσεις.

Η Διοίκηση της Άρσις, ένα χρόνο πριν, εκμεταλλευόμενη το καθεστώς επισφάλειας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, απέλυσε τον συνάδελφο Ε.Μ. με το πρόσχημα της «μη ανανέωσης της σύμβασης», όταν οι ανάγκες στο Accommodation παρέμεναν οι ίδιες. Η απόλυση του συναδέλφου σχετίζεται με την άρνηση του να προβεί σε εργασίες εκτός καθηκοντολογίου (τεχνικές και υδραυλικές εργασίες), ύστερα από απόφαση της ομάδας φροντιστών ότι από κοινού δεν θα εκτελούν εργασίες που δεν προβλέπονται στη σύμβαση και στο καθηκοντολόγιο τους. Ο συνάδελφος ήταν άψογος στην παροχή των εργασιών και υπηρεσιών τους στους ωφελούμενους των διαμερισμάτων, γεγονός που βεβαιώνεται από τους συναδέλφους/ισσες της δομής αλλά και από τους ίδιους τους πρόσφυγες που διαμένουν στα διαμερίσματα.

Το Σωματείο Εργαζομένων στη μκο άρσις προκηρύσσει παναττική στάση εργασίας την Τετάρτη 19.02.2020, στο ωράριο 09:00-13:00 και παράσταση αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτίριο 9 – αίθουσα 10), όπου εκδικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών η αγωγή του συναδέλφου Ν.Μ. και μέλους του Δ.Σ. του Σωματείου μας κατά της διοικήσεως της Άρσις, σχετικά με την άδικη και καταχρηστική απόλυση του, απαιτώντας:

💥ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ.

💥ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ Ν.Μ.

💥ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

💥ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω απο τα κεντρικά γραφεία της μκο Άρσις ενάντια στις επερχόμενες απολύσεις και την βλαπτική μεταβολή των συμβάσεων.  Δεκάδες συναδέλφισσες/οι πανελλαδικά ανταποκρίθηκαν δηλώνοντας συμμετοχή στην απεργία που κάλεσε το Σωματείο μας ενώ ταυτόχρονα έλαβε θετικής ανταπόκρισης απο αλληλέγγυους/ες που παρευρέθηκαν μαζί μας στην συγκέντρωση.

Εδώ και παραπάνω από ένα μήνα η κοινοτική δομή της ΑΡΣΙΣ Κέντρο Υποστήριξης Νέων (ΚΥΝ) στην Κυψέλη βρίσκεται σε κινητοποιήσεις. Από την Τετάρτη 18.12.2019 οπότε ανακοινώθηκε αιφνιδίως πως ‘λόγω μείωσης της χρηματοδότησης’ δρομολογούνται απολύσεις έξι συναδέλφων/ισσών στη λήξη του έτους οι εργαζόμενοι/ες έχουν εκτεθεί σε μια πληθώρα πιέσεων και αντεργατικών μέτρων. Αρχικά τέθηκε το αίτημα να ‘συναποφασίσουν’ συντονιστές και εργαζόμενοι το βάρος της ανακοίνωσης. Συγκεκριμένα προτάθηκε αν επιθυμεί κάποιος/α να εργαστεί σε δομή εκτός Αττικής και αστικού ιστού, καθώς και εάν κάποιος/α δρομολογεί σιωπηρά την αποχώρηση του από τη δομή να το κάνει τώρα ρητό εν όψει των δρομολογούμενων αλλαγών…ώστε να ταιριάξει χρονικά και να ‘βοηθηθεί’ η κατάσταση!

Με το πέρασμα των ημερών μια πληθώρα αλλαγών και νέων στοιχείων παρουσιαζόταν διαρκώς στους/ις εργαζόμενους/ες αποδεικνύοντας μέσα σε όλα την προχειρότητα και την κακοδιαχείριση από την πλευρά της εργοδοσίας αλλά και την αδιαφορία για τα ψυχολογικά και πρακτικά κόστη τέτοιων ανακοινώσεων στο εργατικό δυναμικό μιας επιχείρησης. Η… μονομερής διαπραγμάτευση στο σήμερα έχει καταλήξει στα εξής: 2 παραιτήσεις εργαζομένων, μεταβολή δύο συμβάσεων σε καθεστώς ημι-απασχόλησης, μεταβάσεις σε νέο πρόγραμμα, και σε μία συναδέλφισσα να παρατείνεται η σύμβαση για έναν μήνα. Η διοίκηση δεν δίστασε να παραδεχτεί ξεκάθαρα στην συνάντηση που είχαμε ως σωματείο μαζί της πως η επιλογή των απολύσεων έγινε με κριτήρια του ποιος/α δικαιούται λιγότερα και άρα προκρίθηκαν εργαζόμενοι με λίγους μήνες στη δουλειά ώστε να μη μπορέσουν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις κτλ.

Εσωτερικά όλη αυτή, η τουλάχιστον αποδιοργανωτική κατάσταση, μεταφέρθηκε στο προσωπικό ακόμη εντονότερα μέσω των συνεχών καλεσμάτων σε συναντήσεις που δημιουργούσε έναν διάχυτο φόβο του ποιος/α θα είναι ο επόμενος/η στη λίστα! Σε όλο αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι/ες της δομής του ΚΥΝ έχουν γράψει πλήθος κειμένων και επιστολών προς τη διοίκηση. Φυσικά έχουν μείνει όλα αναπάντητα. Επίσης έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 3 στάσεις εργασίας και παραστάσεις διαμαρτυρίας καθώς και συνάντηση του Σωματείου μας με τη διοίκηση, όπου επίσης καμιά απάντηση δεν κάλυψε τα αιτήματά μας.

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων είναι συνεχείς και μαζικές. Κάθε εξέλιξη έχει τεθεί σε ανοιχτές ολομέλειες προσωπικού και εν συνεχεία στις εβδομαδιαίες συνελεύσεις του Σωματείου. Έχουμε καταστήσει μεταξύ μας σαφές πως είμαστε ενωμένοι/ες μέχρι το τέλος και αυτή η πορεία έχει πολύ συγκεκριμένους σταθμούς και αιτήματα. Απαιτούμε την άμεση συνέχιση/ανανέωση της σύμβασης εργασίας της συναδέλφισσας μας μετά τις 31/1 και την επαναφορά των εργασιακών συνθηκών πλήρους απασχόλησης για τους δύο συναδέλφους μας που μετατράπηκαν σε part time.

Παράλληλα και αδιαχώριστα προτάσσουμε την επιτακτική ανάγκη για μόνιμη και σταθερή για όλους/ες μας. Αυτή η ανάγκη έχει έναν μονόδρομο και αυτός είναι η διεκδίκηση συμβάσεων αορίστου χρόνου για όλους/ες μας. Το ζήτημα των αορίστου συμβάσεων δεν είναι απλώς τυπικό, καθώς το δικαιούμαστε οι περισσότεροι/ες εργαζόμενοι/ες. Είναι το ουσιαστικό μέσο αυτοπροστασίας μας ως εργαζόμενους/ες σε κάθε αυθαιρεσία των διοικήσεων. Είναι ο τρόπος να μην γινόμαστε ελαστικοί/ες εργαζόμενοι/ες, να μην ζούμε σε κάθε αλλαγή χρηματοδοτικού προγράμματος με την ανασφάλεια και το φόβο της ανεργίας, άλλωστε υπενθυμίζουμε γι’ άλλη μια φορά πως ο εργοδότης μας είναι η Άρσις και όχι ο εκάστοτε χρηματοδότης.

Ας μην παραβλέπουμε πως δεν υπάρχει κανενός είδους εποχικότητα στην δουλειά μας και στο αντικείμενό μας. Η δουλειά με ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και πεδία είναι μία εργασία με βάθος χρόνου καθώς σημαίνει σχέδιο και προστασία των πληθυσμών με τους οποίους δουλεύουμε. Αν οι διοικήσεις των ΜΚΟ εξαρτούν την ενασχόλησή τους με τα διάφορα πεδία του προσφυγικού/μεταναστευτικού καιροσκοπικά, από το ποιο χρηματοδοτικό πακέτο τρέχει, με το που θα δαπανηθεί κεφάλαιο την εκάστοτε χρονικά περίοδο, δεν είναι πράγματα ούτε που μας αφορούν ούτε σαφώς που συμμεριζόμαστε. Η αγοραία λογική πίσω από τέτοιες κινήσεις αφήνει εκτεθειμένες τόσο τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες με τις οποίες δουλεύουμε αλλά και εμάς ως εργαζόμενους/ες. Είναι σχεδόν αχρείαστο να επαναλάβουμε πως η μέριμνα για το να μην κινδυνεύουν σε κάθε αλλαγή χρηματοδότη κτλ δεκάδες θέσεις εργασίας ανήκει αποκλειστικά στις διοικήσεις (των οποίων οι θέσεις και η επιβίωση είναι εξασφαλισμένη και όχι συναντημένη με την ανανέωση κάθε επόμενης σύμβασης) και όχι στους/ις εργαζόμενους/ες. Δεν είμαστε στην ίδια πλευρά!

Γι’ αυτό ακριβώς συντονισμένα, συλλογικά και αγωνιστικά προχωράμε μέχρι τη δικαίωση των αιτημάτων μας. Επόμενη κινητοποίηση μας αποτελεί η προκήρυξη πανελλαδικής 24ωρης απεργίας την Πέμπτη στις 30/01 και προετοιμαζόμαστε και για νέες μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της εργασιακής συνθήκης των 3 συναδέλφων/ισσων που πλήττονται άμεσα. Έχει γίνει πλέον σαφές σε όλους και όλες πως ο αγώνας για συμβάσεις αορίστου χρόνου, αξιοπρεπείς συνθήκες και σχέσεις εργασίας είναι ένας αγώνας των εργαζομένων και μόνο και είμαστε αποφασισμένοι να τον δώσουμε όλο το επόμενο διάστημα. Δεν θα διαπραγματευτούμε σε καμμιά περίπτωση τα δικαιώματα μας και δεν θα αφήσουμε κανέναν μόνο/η στις ορέξεις της εργοδοσίας.

Δεν μοιραζόμαστε καμία ευθύνη με τα αφεντικά

Είμαστε εργαζόμενοι/ες και όχι συνεργάτες

• Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλες και όλους
• Καμία περικοπή θέσεων εργασίας
• Άμεση ανανέωση της σύμβασης της συναδέλφισσας μας
• Προστασία των εργασιακών συνθηκών και δικαιωμάτων

Πανελλαδική 24ώρη απεργία σε όλες τις δομές της μκο Άρσις την Πέμπτη 30/1/2020

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 10:00 έξω απ’ τα κεντρικά γραφεία, Μαυροματαίων 43 Αθήνα